Słownik etymologiczny języka polskiego/są
<<< Dane tekstu >>> | |
Autor | |
Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
Data wyd. | 1927 |
Miejsce wyd. | Kraków |
Źródło | Skany na Commons |
Indeks stron | |
Strona w Wikisłowniku |
są, trzecia osoba liczby mnogiej do jestem (łac. sunt); do niej imiesłów teraźniejszy sąc, zastąpiony od 15. wieku, np. w psałterzu puławskim, przez będąc, ale w psałterzu florjańskim i w biblji zachowany; w biblji kilkadziesiąt razy się zjawia, może nie bez wpływu czeskiego, np.: »sąc jęci, podbici«, »nie nalazłem jej panną sąc«, »na drodze sąc«, raz nawet sący; rus. suszczyj.