Słownik etymologiczny języka polskiego/sączyć
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
sączyć, np. łzy, sączyć się, o krwi, wodzie; od sonk-; senk- w słowach siąkać (się), wysiąkać, wsięknąć. Prasłowo, u wszystkich Słowian; zamiast naszego wysiąkać mają częściej usiąkać się; lit. senka, ‘opada’ (o wodzie), sunkti, ‘wyciskać wodę’, sunka, ‘sok’, sunkus, ‘ciężki’. Pień sek- (p. sok) w czasie teraźniejszym przybierał nosówkę: senk-, u Słowian, nie w lit., gdzie jeszcze bezokolicznik sekti, sekłus i sēklius o ‘mieliznach’; ind. a-sak-ra i a-saś-czat, ‘nieosiąkający, niewysychający’.
