Słownik etymologiczny języka polskiego/słowo
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Artykuł w Wikipedii
| |
 Strona w Wikisłowniku
| |
słowo, od tegoż pnia, co słynąć i sława; pierwotne *slewo, jak grec. kle(w)os; gdy po innych językach tylko ‘sławę’ znaczy, u Słowian (jak i w Eranie, awest. śravah-) ‘mowa, słowo’ (ind. śrawas-, łac. cluor, itd., o ‘sławie’). Z pierwotnego pnia na -s, jak grec. kleos, por. rus. słowiesa, słowiesnyj, niema u nas już śladu. Urobienia: słowny; słowarz, słownik; słówko. Od słowa (zrozumiałego, w przeciwstawieniu do »niemych«, bo niezrozumiałych sąsiadów, głównie Niemców) miała wyjść i nazwa Słowian (p.), ależ to niemożliwe (ze względów tak rzeczowych, jak językowych).
