Słownik etymologiczny języka polskiego/sarkać
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Strona w Wikisłowniku
| |
sarkać, sarknąć; sarkać nosem, ‘wciągać’, dziś w znaczeniu przeniesionem na stan umysłu: ‘narzekać, utyskiwać (na kogo)’; prasłowiańska odmiana słowa sarbać (jak puskać do puścić, brukać do brudzić); cerk. srkati, czes. srk, srkati (nawet ‘płakać’), serb. srknuti, srkalo, o 'wciąganiu ustami', itd.
