Słownik etymologiczny języka polskiego/serdeniata
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
serdeniata i serdiuki, ‘kozacy’, »serdeniat ostatki« r. 1673 i częściej, z tur. serden-giechdi, ‘ochotnik wyborowy’; podobne pożyczki z tureckiego: semeny, dejneki, itd.
