Słownik etymologiczny języka polskiego/serweta
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Artykuł w Wikipedii
| |
 Strona w Wikisłowniku
| |
serweta, serwis, serwantka, serwilizm, serwus (witanie, z węgierska!), wszystko wkońcu od łac. servire, ‘służyć’, servus, ‘sługa’, właściwie ‘stróż’, poprzez włos. servito (stąd franc. serviette), servigio, servente itd.; europejskie (jak i konserwy, od servare, ‘strzec’).
