Słownik etymologiczny języka polskiego/smark
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
smark, smarkać, smarkacz, smarkle, smarkaty, zasmarkany; prasłowo; cerk. smrkati, o ‘wciąganiu, wsiąkaniu’ (rus. smorcz, o ‘deszczu-wichurze’), u innych Słowian i ze zwykłą wymianą sz- i c-: serbskie szmrkati, szmrk (‘niuch tabaki’; ‘sikawka’), słowień. cmrkati, ‘cmorkać’; lit. z g: smurglis, ‘smarkle’, smurgas, łotew. smurga, ‘brud’; g i u Słowian po narzeczach, rus. smorgat’.
