Słownik etymologiczny języka polskiego/sprośny
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Strona w Wikisłowniku
| |
sprośny, sprośność; dawniej i z-s-: sprosny, sprosność; od prosty (p.); czeskie ma spr-, gdzie my się bez s- obchodzimy: sprosták i sprostják, ‘prostak’; czes. sprostný znaczy tylko ‘prosty, szczery’, nasze znaczenie ‘nierządu, nieczystości, plugawstwa’ (już w biblji) jest mu zupełnie obce; »sprostny albo wzgardzony«, r. 1500.
