Słownik etymologiczny języka polskiego/sprys, sprych(a)
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
sprys, sprych(a), ‘drąg’; w kołach ‘promień’; niem. Spriess, ‘drąg’, np. flisaka, i Speiche w kole; »kość sprychowa« u łokcia; sprys, jako ‘drąg’, r. 1500; czes. szprysl z niem. Spriessel; u nas i z szp-: szprycha.
