Słownik etymologiczny języka polskiego/starbać
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
starbać, starbotać się, ‘chwiać się (na nogach)’, postarbnąć się; przestarzałe; pień stĭrb-, storb-, p. strobić, chociaż znaczenia odmienne, przeciwne; cerk. strbl, ‘silny’, ustrbnąti, ‘dojrzewać’.
