Słownik etymologiczny języka polskiego/sto
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Artykuł w Wikipedii
| |
 Strona w Wikisłowniku
| |
sto, dwie ście, setny; setka, a wedle tego secina, zamiast *ścina; sotnia (rus.); we złożeniach stu- i sto-: stokrocić, i t. d., stonog(a) r. 1500. Prasłowo; u wszystkich Słowian tak samo; lit. szimtas (lit. sz-, nasze s-, z gardłowej podniebiennej; samogłoska nieco odmienna); ind. śatam, greckie hekaton, łac. centum (stąd nasze przeróżne cetnary, centymetry); niem. Hundert (goc. hund).
