Słownik etymologiczny języka polskiego/sunąć
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Strona w Wikisłowniku
| |
sunąć i liczne złożenia, częstotliwe suwać (»nasuwa mi się myśl«); prasłowo; obok sunąć i suwać cerk. ma jeszcze i sowati, rus. sowat’ sia, zasowka, więc nasze zasuwka raczej zasówka; lit. szauti, ‘strzelać’ i ‘suwać’ (chleb do pieca), szuwis, ‘strzał’ (i przy tkaniu, ‘rzut’). Dalsze odpowiedniki wątpliwe. Stąd prasłowiańska nazwa ‘włóczni, spisy’, cerk. i na Bałkanie sulica, ale czes. su-dlice, więc nasza sulica (p.) może z Rusi; zna ją tylko 16. wiek.
