Słownik etymologiczny języka polskiego/surowy
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Strona w Wikisłowniku
| |
surowy, surowość, surowizna, surowiec, wyjątkowo serowy z syrowy; obie postaci prasłowiańskie: cerk. syr, ‘mokry’, rus. syraja ziemla, syriet’, ‘wilgotnieć’, czes. syrý; cerk. surow (o człowieku, rus. surowyj, z przestawką Suworow); por. nazwę seru (p.). Na Litwie tylko o ‘słonem’ i o ‘serze’, suras, suris; w niem. i o ‘surowem drzewie’, szwedz. sur ved, ‘drzewo surowe’; staroniem, sūrougi, o ‘ciekących oczach’, zresztą sauer, ‘kwaśny’.
