Słownik etymologiczny języka polskiego/szarańcza
szarańcza; mylnie odmazurzone, jak np. szabla zamiast sabla, i i.; poprawne sarańcza u księcia Sierotki 1584 r. Do nas z Rusi, na Ruś ze Wschodu, ale nie odnaleziono dotąd właściwego odpowiednika; wywodzą od turskiego sarä, ‘żółty, blady’; istotnie zowie się ‘szarańcza’ w jednem z turskich narzeczy sary-mangys. [1]
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Artykuł w Wikipedii
| |
 Strona w Wikisłowniku
| |
szarańcza, rus. sarancza.
