Słownik etymologiczny języka polskiego/szarpać
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Strona w Wikisłowniku
| |
szarpać, szarpnąć, szarpanina; szarpak, ‘nóż’, szarpacz, ‘siepacz’; szarpko; por. rus. szarkat’, szarknuť, ‘machnąć, szarpnąć nogami’; u Słowaków tak samo; szargnąć, szargać, szarpać, to samo, jak i szurgać (nogami): pień o zmiennym wyglądzie, co przy podobnych słowach nierzadkie. Por. szurpaty.
