Słownik etymologiczny języka polskiego/szater
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
szater, szatr, szatro, szaterek, ‘namiot’: »owczarze pod szatrami siedzą«; w myślistwie ptaszem szaterek ‘budka przenośna’; ogólnie słowiańska pożyczka ze Wschodu, z sz- i cz-: czader, czator, u Bułgarów i Serbów, czadra i na Rusi, zresztą sz- (u Czechów, u nas, ale i na całem Południu); z tur. czader, u nas z węg. sátor, ‘namiot’.
