Słownik etymologiczny języka polskiego/szczegół
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Strona w Wikisłowniku
| |
szczegół, szczególny, ‘osobliwszy’; w psałterzu jeszcze szczegielny (‘solitarius’), ale -ólny już od 16. wieku stałe. Prasłowiańskie; cerk. scěgľ, scěglo (polskie szcz- przeciw cerk. sc-), ‘jedyny’, serb. bez s-: cigli, ‘jedyny; tylko’; rus. szczegoľ, ‘elegant’. Piszą u nas i przez u, ale przyrostek, obok -ĭl, był -ol.
