Słownik etymologiczny języka polskiego/szczerba

<<< Dane tekstu >>>
Autor Aleksander Brückner
Tytuł Słownik etymologiczny języka polskiego
Wydawca Krakowska Spółka Wydawnicza
Data wyd. 1927
Miejsce wyd. Kraków
Źródło Skany na Commons
Indeks stron
Artykuł w Wikipedii Artykuł w Wikipedii
Strona w Wikisłowniku Strona w Wikisłowniku

szczerba, szczerbiec, uszczerbek, szczerbina, szczerbaty, szczerbić; z dawnego szczyrba, szczyrbiec i szczyrzbiec, z skĭrb-; z twardą półgłoską: skŭrb-, p. skarb. Prasłowo; łotew. szkirba i skarba, ‘szczelina, skałka’, skārbs, ‘ostry’, szkerbs, ‘cierpki’, lit. skirbti, ‘kwaśnieć’, skurbti, ‘biedować’; niem. Scherbe (dawne scirbi), ‘skorupa’, dawne scarbōn, ‘rozcinać’, Schorf, ‘strup’, anglosas. sceorfan, ‘gryźć’. U wszystkich Słowian; słowień. szczrba i szkrba, bułg. sztrb, czes. sztierb, sztierbina, rus. uszczerb (i o ‘księżycu na nowiu’), łużyc. szkarba i szcierby, szczerbaty. Oboczne postaci z ch-: bułg. chrbel, serb. rbina z chrbina; u Rumunów obie postaci w pożyczkach sztirb i hirb.