Słownik etymologiczny języka polskiego/szpruch
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
szpruch, w 16. wieku ogólne, o ‘gwarze’, jak i o ‘dowcipach, gadkach’; Korczewski r. 1553 i Klonowic znają sprachać i szprachać, ‘mówić’, »po francusku szpracha«, Potocki, »z strachu ledwie mógł co sprachać« (o Niemcu, w intermedjum szkolnem 17. wieku); z niem. Spruch, sprechen, od pnia sperg-, p. praga.
