Słownik etymologiczny języka polskiego/szprync

<<< Dane tekstu >>>
Autor Aleksander Brückner
Tytuł Słownik etymologiczny języka polskiego
Wydawca Krakowska Spółka Wydawnicza
Data wyd. 1927
Miejsce wyd. Kraków
Źródło Skany na Commons
Indeks stron

szprync, szpryngiel, ‘skok’, dawna pożyczka z niem. Sprünge, w 17. wieku: »jakie w tańcu korbety, jakie sprynce robi«; »wytchnie kozom sprynców«; »serce sprincuje«; »sadzi się na szprince«; »konik spryncuje«; »harcują, spryncują Niemcy«; a obok tego i »nie nadają się ludziom te spryńzle«, a z tego spręśnik, dziś po narzeczach; w facecjach Żery (18. wiek) nazywa się dzieciak nie spręśnik, ale figlarz.