Słownik etymologiczny języka polskiego/szturm
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Strona w Wikisłowniku
| |
szturm, szturmować, z niemiec. Sturm, stürmen (o ‘burzy’ i ‘ataku wojska’); szturmhab, rodzaj ‘hełmu’, w 16. wieku, z Sturmhaube; szturmak (to samo), urobienie swojskie.
