Słownik etymologiczny języka polskiego/szubienica
<<< Dane tekstu >>> | |
Autor | |
Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
Data wyd. | 1927 |
Miejsce wyd. | Kraków |
Źródło | Skany na Commons |
Indeks stron | |
Artykuł w Wikipedii | |
Strona w Wikisłowniku |
szubienica (albo trzy drewna, drajhulc, w 16. i 17. wieku nieraz), szubienicznik; szubieńca (jak pszeńca, szkleńca, kamieńca, obok pszenica itd.), do dziś po narzeczach, w 16. i 17. wieku nawet w prozie, więc nietylko dla miary wierszowej; w 15. wieku (biblja i i.) i do połowy 16. w. szybienica; od szybać (p. szybki).