Słownik etymologiczny języka polskiego/szulbryf

<<< Dane tekstu >>>
Autor Aleksander Brückner
Tytuł Słownik etymologiczny języka polskiego
Wydawca Krakowska Spółka Wydawnicza
Data wyd. 1927
Miejsce wyd. Kraków
Źródło Skany na Commons
Indeks stron

szulbryf, ogólne w 16. wieku, u Leopolity i i.; tłumaczą przez »spisek«, »zapis(ek)«, »bo co zowią handszryft, szuldbryf, są niemieckie słowa«, Mączyński 1564 r.; szulbrycht (»cyrograf«, w obu wydaniach Leopolity); z niem. Schuldbrief, ‘list zobowiązania’, t. j. właściwie breve (bo z niego niem. Brief poszło), i od Schuld, co we związku z sollen, ‘być winnym’ (lit. skoła, ‘wina’).