Słownik etymologiczny języka polskiego/szyna
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Artykuł w Wikipedii
| |
 Strona w Wikisłowniku
| |
szyna, niem. Schiene (co i w Schienbein, Schinken, Schenkel, chociaż ‘cienką łatę’ znaczy); szynal, z Schiennagel (-nal zawsze z -nagel, por. bretnal, ufnal).
