Słownik etymologiczny języka polskiego/tęchnąć

<<< Dane tekstu >>>
Autor Aleksander Brückner
Tytuł Słownik etymologiczny języka polskiego
Wydawca Krakowska Spółka Wydawnicza
Data wyd. 1927
Miejsce wyd. Kraków
Źródło Skany na Commons
Indeks stron

tęchnąć, stęchnąć, stęchły, itd., ‘klęsnąć (opadać)’ i ‘psuć się od zaduchu’ (np. o mące); w obu znaczeniach prasłowiańskie: cerk. utąchnąchą pienija, ‘śpiewy ustały’, ąglije, swěsztę potąchnąt, ‘gaszą się’, tąsziti, ‘gasić’, rus. tuszit’, ‘gasić’; słowień. zatōchel, ‘stęchły’, otōchlica, ‘parno’; czes. tuchnouti, tuchlina, ‘stęchlizna’; serb. tuch, tuchlina (to samo), tusziti, ‘dynstować pieczeń’. Obok tego tąch-, jak zawsze, oboczne z u: tuch-, p. tusza.