Słownik etymologiczny języka polskiego/taftuj
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
taftuj (w 17. wieku piszą niemal stale tawtuj), ‘przykrycie’: »tawtuj leży na kołczanie«, »strzałki tawtujem przykryte«, »kołczan i tawtuj«, »pod tawtujem czarnym kołczan«; z tatar. tachtuj, ‘przykrycie, dera’.
