Słownik etymologiczny języka polskiego/tarłka
<<< Dane tekstu >>> | |
Autor | |
Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
Data wyd. | 1927 |
Miejsce wyd. | Kraków |
Źródło | Skany na Commons |
Indeks stron |
tarłka (tarka), ogólne w 15. wieku, w biblji (»moździerzyki«, Leopolita), r. 1500: »tarłka, donica albo stępka«, »tarłka pierzna« (‘na pieprz’); por. tarlica i cierlica, od *tarły czy *ciarły (formy oboczne, jak darski i dziarski, i i.); dziś nierównie częstsze nijakie tarko z tarłko (od tarło, co i ‘tarcie ryb’ oznacza), a to z *tardłko (oboczne: ciardłko, p. Sowizdrzał); od tarty: tarcica i tartak; wszystko od ter-, p. trzeć.