Słownik etymologiczny języka polskiego/tas
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
tas, »mazowiecka« postać słowa tasz, tasze, ‘budy’, dziś jeszcze w roztasować się; »obchodzę wiechy, tasze«, Potocki, »na festy kramy stawiają, i ten też swoje rozłożył tasze wstąg, koronków«, »kościoły obiegać i tasze«, »taszując kolasy«; ale już Klonowic wolał dziełko swoje obrócić do prasy niżli »do tasu na trąbki«, a tasiki i tasować, zamiast taszować, już od 16. wieku się zjawiają; taszka, ‘sakiewka’. Z niemieckiego Tasche. Inne, nowe tas, »tasować karty«, ‘mieszać’, z franc. tasser.
