Słownik etymologiczny języka polskiego/tedy

<<< Dane tekstu >>>
Autor Aleksander Brückner
Tytuł Słownik etymologiczny języka polskiego
Wydawca Krakowska Spółka Wydawnicza
Data wyd. 1927
Miejsce wyd. Kraków
Źródło Skany na Commons
Indeks stron
Strona w Wikisłowniku Strona w Wikisłowniku

tedy, z dawnego tegdy i tegda (jak kiedy z kiegdy); cerk. tŭgŭda, t.j. z dwoma przyrostkami: -g(y) i -d(a), bo w przysłówkach narastanie przyrostków zwykłe; por. cerk. togy, bułg. toga(wa), togaz(i), cerk. tŭda, serb. tada(j), słowień. tedaj; te oba razem dały właśnie tŭgŭda, nasze tegda. Nasze tedy z tegdy już w psałterzu; tegdy utrzymało się jednak do 16. wieku, poczem ginie, chyba w tegdajszy ocalało; w biblji teda.