Słownik etymologiczny języka polskiego/torłop
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
torłop, ‘futro’, w 15. wieku z Rusi pożyczone, więc w czerwonoruskim przekładzie Wiślicji, ale i w Polikarpie mazowieckim (»torłop kuni«) i w słowniczku z r. 1500: »kuna u torłopa«; dalej w Statucie litewskim; r. 1582 torłop ‘antependium u ołtarza’; zczasem zeszło to w tułup (z turłup): »w długim po kostki tułubie« (Fredro), tułubek; u Malczewskiego mylnie »z tułupa« (rym: »chlupa«), zamiast tułowia. Na Rusi tułup ogólne.
