Słownik etymologiczny języka polskiego/trącić

<<< Dane tekstu >>>
Autor Aleksander Brückner
Tytuł Słownik etymologiczny języka polskiego
Wydawca Krakowska Spółka Wydawnicza
Data wyd. 1927
Miejsce wyd. Kraków
Źródło Skany na Commons
Indeks stron
Strona w Wikisłowniku Strona w Wikisłowniku

trącić, trącać; natręt, natrętny; wstręt, wstrętny, itd.; trącić i o ‘zapachu’, a przetrącić o ‘wypiciu i jedzeniu’; czes. troutiti, cerk. trąt, ‘ciżba, tłum, warta’. Na Litwie nie trent-, trant-, lecz trenkiu, ‘trącam’, tranksmas, ‘ścisk’, trinkēti, ‘dudnić’; niem. dringen i drängen, ‘naciskać’.