Słownik etymologiczny języka polskiego/trunąć
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
trunąć, ‘pisnąć, bąknąć’, dziś zapomniane, częste w 16. i 17. wieku: »żaden ani trunie«; przed n wypadła jakaś głoska; por. trusia.
