Słownik etymologiczny języka polskiego/trzeba
<<< Dane tekstu >>> | |
Autor | |
Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
Data wyd. | 1927 |
Miejsce wyd. | Kraków |
Źródło | Skany na Commons |
Indeks stron | |
Artykuł w Wikipedii | |
Strona w Wikisłowniku |
trzeba, potrzeba, potrzebny, potrzebować; obok trzeba od 18. wieku skrócone trza; prasłowo; cerk. trěba, trěbě jest, ‘potrzebny’, rus. triebowat’ ‘wymagać’, upotriebit’ ‘użyć’. Pruskie (z niemą): enterpo, ‘pomaga’, enterpen, ‘pożyteczny’, lit. tarpa, ‘powodzenie’, tarpti, ‘wieść się dobrze’; ind. tarpati, ‘nasyca się’, tarpajati, ‘nasyca’, awest. thrafdha-, ‘nasycony, zadowolony’; grec. terpō, ‘raduję’, terpomai, ‘raduję się’.