Słownik etymologiczny języka polskiego/trzemucha
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
trzemucha, roślina ‘allium ursinum’; o trze- p. pod trzemcha (trzemcha i trzemucha dla ostrego zapachu przezwane?); rus. czeremsza, słowień. czremosz, serb. z odmianą gardłowej (por. trzemcha): srijemusz(a), srijemuż(a); litew. kermuszē, grec. kremyon i kromyon, odmiany ‘czosnku’ i ‘cebuli’; niem. rams, z dawnego hramsan (anglosas.), ‘czosnek’.
