Słownik etymologiczny języka polskiego/tuman
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Strona w Wikisłowniku
| |
tuman, tumanić, od ‘obłoku’ przeniesione i na ‘głupich ludzi’, powtarza się na całej Rusi, skąd do nas przyszło, i u Bułgarów; z turec. tuman.
