Słownik etymologiczny języka polskiego/tuzin
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Artykuł w Wikipedii
| |
 Strona w Wikisłowniku
| |
tuzin, tuzinek, nietuzinkowy; ‘dwanaście sztuk’; dawniej i tucet, oba z czes. tucen, tucet, z niem. Dutzend, a to z franc. douzaine (d dodano na końcu), z douze, ‘dwanaście’ (łac. duodecim); tuzinek jest i nazwą ‘lichego sukna’ w 16. i 17. wieku: »od postawu tuzinków«, »w aksamicie..., w tuzinku«, »nie modny za lamą tuzinek«; na Rusi jeszcze w 18. wieku: »nabraty tuzynku« (przeciw zimnu).
