Słownik etymologiczny języka polskiego/wajdelota
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Artykuł w Wikipedii
| |
 Strona w Wikisłowniku
| |
wajdelota, zmyślone słowo, Litwie zupełnie obce; z niem. waideln, Waidler, o ‘guślarzach-wróżbitach pruskich’ w 16. i 17. wieku, a to z prus. waidlemai, ‘wróżymy, guślimy’, od tegoż pnia waid- = wid-, od którego serb. widati, ‘leczyć’, widar, ‘chirurg’. Nie byłoż nigdy żadnych »litewskich bardów, wajdelotów«; tak i krywe - krywejto i znicz zmyślone zupełnie a mylnie, Litwie całkiem obce.
