Słownik etymologiczny języka polskiego/waleta
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
waleta, ‘rozłąka, pożegnanie’; walor, ‘znaczenie’, waluta; inwalida; wszystko z łac. vale, valor, validus (invalidus), od valēre, ‘mieć siłę, znaczyć’; vale, ‘bądź zdrów’, mawiano przy rozłączaniu się, stąd waleta ‘pożegnanie’.
