Słownik etymologiczny języka polskiego/wantuch

<<< Dane tekstu >>>
Autor	Aleksander Brückner
Tytuł	Słownik etymologiczny języka polskiego
Wydawca	Krakowska Spółka Wydawnicza
Data wyd.	1927
Miejsce wyd.	Kraków
Źródło	Skany na Commons
Indeks stron

›››

[619] wantuch, wańtuch, ‘grube płótno', z niem. Wagentuch (wan- z Wagen, por. wanczos, jak -nal z Nagel); wantuchem obzywają i ‘brzuch’, i ‘obżartego’, wantra (toż) pomieszane z watra, p.(?).