Słownik etymologiczny języka polskiego/witać
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Strona w Wikisłowniku
| |
witać, powitać, powitalny; nasze i czeskie znaczenie nie pierwotne; pierwotne ocalało w zawitać: »zawitał do nas«, ‘przybył na pobyt, mieszkanie’, bo witati znaczyło tylko ‘mieszkać’; cerk. witati, obitati, obitěl, ‘mieszkanie’, prěwitati, ‘przesiedlić się’, tak samo w ruskiem; lit. wieta, ‘miejsce, osiadłość’. W imionach osobowych, Witosław, Witomysł, i Drogowit, Świętowit, Jarowit, znaczy wit to samo co byt: Drogowit tyle co Drohobycz.
