Słownik etymologiczny języka polskiego/wróbl
<<< Dane tekstu >>> | |
Autor | |
Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
Data wyd. | 1927 |
Miejsce wyd. | Kraków |
Źródło | Skany na Commons |
Indeks stron | |
Artykuł w Wikipedii | |
Strona w Wikisłowniku |
wróbl (dziś i wróbel), wróblik, wróbli; prasłowo; cerk. wrabij (u nas l zamiast j, jak np. w krogulec, cerk. kraguj) i wrabĭc, rus. worobiej i wieriebiej (jak węg. vereb), czes. wrabec; pierwotny nagłos ocalał w lit. żwirblis, ‘wróbl’: pień zwĭrb-, o ‘świerkotaniu’.