Słownik etymologiczny języka polskiego/zachara
<<< Dane tekstu >>> | |
Autor | |
Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
Data wyd. | 1927 |
Miejsce wyd. | Kraków |
Źródło | Skany na Commons |
Indeks stron |
zachara, zacharja, ‘prowiant’, u Potockiego wcale często: »duszami ładowną prowadzą zacharę«, »prowadząc z prowiantem co rok zacharyą (Turcy do Kamieńca)«, »odbiwszy kamieniecką zacharę«, »djabła, przez którego się piekłu zacharya wiozła«; z tur. (arab.) zachire, ‘prowiant’; serb. zaira (z zachira), bułg. zajre.