Słownik etymologiczny języka polskiego/zaderewisty
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
zaderewisty, ‘zadzierżysty’, z ruskiem -ere-, jak i derewnia (p.), co od 16. wieku częste, mianowicie: »wielkąście wy derewnią«, »w lichej derewni« (‘wiosce’); zaderewisty mówią nietylko o łuku, o dębie, ale nawet: »(odpowiedzi królewskie) zdały się zaderewiste«; do tego i czasownik: »już go (w naturze) zwyczaj zaderewni«. Narzeczowo i zadzierowisty, niby od zadzierania.
