Słownik etymologiczny języka polskiego/zaloty
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Strona w Wikisłowniku
| |
zaloty, zalotny, zalotnik; zaletny u Potockiego; u ludu i zalety; zalecanki, zalecać się, czes. zálety, záletník, záletnice, ‘zalotnica’; o mylne, raczejby *zalaty wypadały, bo nic z lecieniem (lecieć) nie mają spólnego, natomiast z lecieństwem, ‘wolnością’, cerk. lět’ jest, ‘wolno’, lěťba, ‘dozwolenie’, u nas w 14. i 15. wieku lecieństwo, ‘wolność’ (p. -lecić). Tu należą również i zalety w znaczeniu ‘właściwości’.
