Słownik etymologiczny języka polskiego/zankiel
<<< Dane tekstu >>> | |
Autor | |
Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
Data wyd. | 1927 |
Miejsce wyd. | Kraków |
Źródło | Skany na Commons |
Indeks stron |
zankiel, ‘sprzączka’, z niem. Senckel; zanikiel(!) r. 1500, zenkiel. Jest i drugie zankiel, roślina ‘krostawiec’ albo ‘rannik’ (dla gojących właściwości), nawet ‘żywiec’, r. 1472 zankiel, później i zanikiel i sanikl, ale to pożyczka łacińska: sanicula (od tejże właściwości nazwana, od sanus, ‘zdrów’), także sanaria.