Słownik etymologiczny języka polskiego/ziębić
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
ziębić, ziąbić, ziąb; ziębnąć; oziębły, przeziębienie; tu i nazwa ptaszka, zięba (tak samo łac. frigella, bo »frigore cantat«, ‘śpiewa w zimie’); prasłowiańskie, bez odpowiedników dalszych; cerk. zębą, zębsti, ozębłost’; czes. zábsti; rus. zjablik, ‘zięba’. Z wokalizacją o: zonb-, w przestawce: znob, oznoba, znobkij, rus. i bułg., o ‘zimnie’, ‘febrze’.
