SJP:ABDANKOWAC
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik języka polskiego |
| Podtytuł | Przez M. Samuela Bogumiła Linde |
| Wydawca | Drukarnia XX. Piiarów |
| Data wyd. | 1807-1814 |
| Miejsce wyd. | Warszawa |
| Indeks stron | |
*ABDANKOWAC, ował, nie 1., Act. imp. z Niemieck. abdanken, odprawiać, abszytować. Vind. proſtupuſtiti, prezhpuſtiti, posloviti, verabſchieden, entlaſſen. Woyſko teraz abdankuią i rozprawią. Vol. Leg. 3. 662. Woysko rozpuścić i abdankować. Menin. Turc. 1. 57. Zwycięzkich woysk nie chciał z siebie abdankować. Bardz. Luk. 9. 2. Neutr. *abdankować komu = porzucać go, verlassen. Chciwość hamować i rzeczom cudzym abdankować. Bach. Ep. 46.
