SJP:ABSOLUT
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik języka polskiego |
| Podtytuł | Przez M. Samuela Bogumiła Linde |
| Wydawca | Drukarnia XX. Piiarów |
| Data wyd. | 1807-1814 |
| Miejsce wyd. | Warszawa |
| Indeks stron | |
ABSOLUT, a. m. samodzierca, nieokreślony, despota, ein unbeschränkter Herrscher. Kędy tron absolutom moc straszliwą daie, Te kraie są naysłabsze, bo w nich Król bierze, ruynuie sam wszystko, gdy sam ieden państwo obeymuie. Jabł. Tel. 175. - tr. Absolut w mowie, dyskurs drugich gasi, Albo z dysgustem ckliwym, minę kwasi. Min. Ryt. 3, 335. ein Rechthaber, Haberecht. ABSOLUTNOSC, ści, f. nieokreśloność władzy, samodzierstwo, Unbeschränktheit, Willkührlichkeit. ABSOLUTNY, a, e. adj. ABSOLUTNIE. adv. nieokreślenie, nieograniczenie władnący. Muszą się kiedy skończyć te absolutne rządy. Teat. 6 b. 33. Nasz rozum złączony z wiarą, nie tak absolutnie prowadzić nas powinien. Zab. 8, 273. willkührlich.
