SJP:ABSZYT
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik języka polskiego |
| Podtytuł | Przez M. Samuela Bogumiła Linde |
| Wydawca | Drukarnia XX. Piiarów |
| Data wyd. | 1807-1814 |
| Miejsce wyd. | Warszawa |
| Indeks stron | |
ABSZYT, u. m. Sorab. inf. Hobscheid, Ross. абшитъ, увольненїе, отставка, отпускъ; Eccl. отпустъ, Vind. Slowa, slovodanje, posloulenje, doldatje, spushenje, odspushenje - Pol. odprawa ze służby, a zwłaszcza woyskowéy, der Abschied, die Verabschiedung. Kazał wygotować abszyt żołnierzom, dotrzymuiącym czasu służby swoiéy. Teat. 49. b. 1. Po téy obeldze domagał się półkownik abszytu, który mu téż był dany. Zab. 13, 82. Abszyt wziąć. Chrośc. Fars. 485. (Vind. slovojemati, slovovseti). Abszyt dawać = ABSZYTOWAC kogo, ował, uie. Act. imperf. (Vind. slovodati, posloviti, prostupustiti, prezhupustiti; Ross. отставлять, отрѣшать), ze służby odprawiać, verabschieden, den Abschied geben. Abszytowany, Ross. отставный, служивый. Abszytować się, recipr. nie czekaiąc, sam się abszytował, żartem t. i. uciekł im Scherze: hat sich selbst verabschiedet, ist weggelaufen. ABSZYTOWY, a, e, od abszytu, Abschieds. Ross. отпускный.
