<<< Dane tekstu >>>
Autor Samuel Linde
Tytuł Słownik języka polskiego
Podtytuł Przez M. Samuela Bogumiła Linde
Wydawca Drukarnia XX. Piiarów
Data wyd. 1807-1814
Miejsce wyd. Warszawa
Indeks stron

ACH! interj. Eccl. агъ! ахъ! Ross. ай! ухъ! охъ! Graec. αἲ! ἂ!, οἲ! Lat. ah! aha! Hebr. אחה, אח, Pers. ah, Germ. ach! ah! 1., wyraz zadziwienia, Ausdruck der Verwunderung. Zawołał z podziwieniem: ach Mości Panowie, iuż też to nadto! Zab. 3, 145. 2. Przlęknienia, des Schreckens. Zlęknie się która Jéymość, aż exklamacya iéy: ach! gwałtu! Mon. 74, 362. 3., radości, der Freude. Mego kochanego Dobrodzieia witam, ach iak mi się masz? Zab. 13, 295 4. Ządania, des Verlangens. Ach gdyby się owe czasy wróciły! L. 5., westchnienie żałosne, der Betrübniß. Slavon. ah, jao! Vind. ah! jomene, aube! Croat. ah, jaj! Slovac. ach, auweh! Sorab. sup. yaw! owya! Eccl. оле! Ger. ach! o wehe! biada! niestety! Płakał nad iego grobem: ach! ach! móy bracie. 1. Leop. 3, Reg. 13, 30. Ach! iak całe życie zgoła iest obrazem nędzy człeka. Zab. 15, 136. Ach! co czynisz słe dziecię, oyca opuściłeś! Groch. W. 16. Ach! ach! obacz się Polaku po szkodzie! Groch. Tr. A. 3. - Cum dativo - biada! wehe! Ach dniowi temu, niestetyż ziemi téy! Smot. Lam, 19. Ach nam! zgrzeszyliśmy. Sk Zyw. 1, 153. Ach mnie niestetyż niebodze! Otw. Ow. 295. *§ obsol: Ach cię mnie nędznéy, toć mię zwiódł. Wyś. Kat. 451. Ach cię mnie, żem przychodniem w tym kraiu. Budn. Ps. 120, 5. Groch. W. 2. § urągania = aha, wéy! spottend: ah! aha! Ach, Ach! który kazisz kościół, i trzeciego dnia go zaś buduiesz, ratuy siebie. 1. Leop. Math. 27, 40.


Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronie autora: Samuel Linde.